EDEB

"EDEB"

Ele ! Dile ! Ve bele ! Hükmetmek, edeb demek !

Bu üçün iç yüzünü ! Anlamaya ver emek !

İç yüzü ! ALLAH gibi yaratmakla ilgili !

Olursak omurilik hakkında tam bilgili !

Omurilik, epifiz, ipofiz içte gazdır !

Hava ile temasta donarlar ! Bilen azdır !

Sinir akımı, aynen elektrik akımı !

Her üç gazı ateşler ! Yapılırsa bakımı !

Isınarak açılır en son, üçüncü göz de !

‘“Gayb”’ görülür ! ALLAH’tır bakan çünkü bu özde !

Bu yüzden !‘“Gaybı bilmek ancak ALLAH’a mahsus !”’

‘“Ol emri ”’ için ! ‘“Üç gün Zekeriya gibi sus !”’

Üst şeffaf beden ! ‘“Üç gün !”’ Arz merkezinde kalsın !

‘ÂLÎ’den !’ ‘“Mesîh”’ denen ‘“Yahya”’ ışını alsın !

Bu Rûh ! Meryem’in girip, şeffafken, ovülüne,

Rahimde vaftiz yapsın ! İsâ kavuşsun üne !

Yahya idi ! ‘“Beşikte konuşan İsâ !”’ Yâni !

‘“Terk ettiğinde, ‘İlyas’ diye bağırdı âni !”’

İsâ bağırmamıştı ! ‘“Yahya”’ diyerek ! Niçin ?

‘“İlyas, Yahya olarak tekrâr geldiği için !”’

Hikmet en büyük hayır ! Ölümsüz ! Yoktur yaşı !

Sende saklı o bebek ! Doğmaz ! Olmazsan aşı !

‘“Yahya’dan daha büyük zât,‘kadın’dan doğmadı !”’

Bak ! Cebrail dilinde ! Meryem’in ‘kadın’, adı !

‘“İncil’de bizzat İsâ ! Yahya için böyle der !”’

‘“Müjde ey kadın”’ diye, ‘“Cebrail hitab eder !”’

‘Rûhsal’ açıdan yâni ! Meryem idi bâkire !

‘“Îsâ”’ için yatanda ! Rastlanmaz cinsel kire !

‘“Yahya’da hem hikmet ! Hem iffet ! Mevcûd”’ der âyet !

Eş anlamlı hikmet ve nâmûs ! Bu açık gayet !

Ne tesâdüf ! Nâmûs da derlerdi Cebrail’e !

Bu açıdan EHL-İ BEYT ! En nâmûslu âile !

Cinsel organın adı, ‘edep yeri’dir ! Niçin ?

Edepsizce yaklaşmak ! Ayıp olduğu için !

Çocuk için çiftleşen ! Hâlâ daha utanır !

O da edeb değildir ! Hayvân ! Hayvânı tanır !

İncir yaprağı örttü ! Âdem, Havvâ o yere !

Bitki gibi bâkir kal ! Temiz kok ! Nefsin ere !

Yukarı pompalanmaz ise sinir akımı !

Rüya ve sekste harcar onu ayak takımı !

Çocuk için şehvetsiz yaparsan ! ‘Nikâh’ denir !

Aldığın beden için ! Toprağa borç ödenir !

‘“İsim !”’ Yâni ‘“Rûh”’ verip yarat ! Edeptir adı !

‘“Pisler pislere mahsus !”’ Sen ol Âdem evlâdı !

Dünyâda en ünlü zât, Sultan Süleyman ! Niçin ?

‘Yanında hikmet olan şah’ demek ! Onun için !

‘ÂLİ EL MURTAZA’dır !’, O ‘“Süleyman’ın tahtı !”’ (1591) *

‘Diriltenin boyası !’ Yeniler isen ahtı ! (1591) *

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA-19.02.2001

***********************************************************

‘Ebced’ ilmine göre isim ve kelimelerin açılımları :

*1591 = TAHT-I SÜLEYMAN = SIBGAT EL MUHYI (Diriltenin boyası) = ÂLÎ EL MURTAZA

**************************************************************

ANA SAYFA