New Page 1

‘“İBLİS”’İN ÖZGEÇMİŞİ !

Güneşi terk edince içindeki Ay’la Arz,

Çift cinsli insân için ‘ben bilinci’ oldu farz !

Kaplıydı kızıl, kızgın, lâvla şeffaf bedeni !

Rüyâ gibi içinde görürdü halkedeni !

Seks olmadığı için bir dev gibiydi cismi !

Ne beyin ! Ne lisan var ! ‘“Anmaya değmez ismi !”’

Kendini kopyalardı, fışkırtıp şeffaf beden !

Ay atıldı ! İki cins amacı buna neden !

Ayrılan Ay vücuda iskelet etti ihsân !

Şeffaf bir kopya artık fışkırtamadı insân !

Herkeste cinsel gücün kaldırıldı bir yanı !

Kemikten çıkmış Havvâ ! Şok etti her duyanı !

‘Yan’, ‘Kaburga kemiği’ diye yanlış okundu !

Bu elbet kadınların şerefine dokundu !

Bütün din adamları hor gördüler kadını !

‘Eksik eteğe’ kadar çıkardılar adını !

Hâlbuki ikisi de bir bütünün yarısı !

Hiç eksik yok ! Kocayı tamamlıyor karısı !

Dikey bir gırtlak ile sıcak kan ! Bir de beyin !

Tam bir insân olmanın üç şartıdır ! Belleyin !

Bir beyin yapacaktı kazanılan cinsel güç !

İblis de demir verdi ! Bunu çözmek değil güç :

Ruh, ısı yoksa kanda, yönetemez bedeni !

Demir, kanda yanmadan ısı yok ! Bu nedeni !

Ay devrinde melekken İblis, sınıfta kaldı !

Yehova Mars’a sürüp melekliğini aldı !

Oldu, melek ve insân arası bir yaratık !

‘“RABB’ine ve insana düşmandı İblis artık !”’

Melek bilge ! Beyine yok onun ihtiyacı !

İblis beyine muhtaç ! Arz’da doğamaz ! Acı !

Melek çift cinsli ! Şeffaf ! Renkle konuşabilir !

‘“İblis ise fısıldar !”’ Az şeffaf ! Seksi bilir !

Omurilikten beyne çıkıp kanda demirle,

Yönetir seni ! Senden gelmiş gibi emirle !

Seni, hep sekse itip zevkini ortak yaşar !

Bu ikinci eşini, tek dostun vicdân boşar !

Son tuzağı, sana hep namûsu telkin eder !

‘Helâlının dışında uçkurunu çözme’ der !

M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 29.04.2002

ANA SAYFA