DABBET

‘“DABBET-ÜL ARZ !”’

ALLAH der : ‘“Hakikata ulaşamaz asla zan !”’

‘Hôkins’tir Dabbe !’ Diye, bilgin saçmalar bazan !

‘“Dabbe”’ olsa ! Yazmazdı ‘zamanın kitabını !’

Duyardı ! ‘“HAKK’ın zaman olduğu”’ hitâbını !

‘“Bir bilen”’den dinle sen ! Şimdi ‘“Dabbet-ül Arz”’ı !

Öğren nasıl ! ‘“Dabbe”’nin yerden çıkışı tarzı :

‘“Rûh topuktan başlayıp beyinden çıkar !”’ Niçin ?

‘Ayağıyla vurarak yere !’ Çıktığı için !

‘“Dabbet-ül Arz”’, bu demek ! Arz küçük fizik beden !

Ona vurup çıkan, RAB ! Canı terbiye eden !

‘RAB isminin ortaya çıkmasıyla o’ eşit ! (1439) (x)

Küçük kıyâmet ölüm ! Söylenmiş çeşit çeşit !

‘“O söz başa gelince, Yer’den bir dabbe çıkar !”’

‘“Der : ‘içten inanmadın !’ Sözünü ettin inkâr !”’

Ölürken onu görür has kul ! Hatırlar ‘“sözü !”’

‘“Çabuk hesab görür o !”’ Ve insân yumar gözü !

Çünkü en son nefeste, veyahut erdiğin an,

Tam uykuda, cennet ve cehennemde yok zaman !

‘Kıyâm’, ayağa kalkmak ! ‘“Kıyâmet kopar âni !”’

‘“Karşında dinelir O !”’ Öldüğün vakit yâni !

“Tam bir insân şeklinde” der ÂLİ, ‘“Dabbet-ül Arz !”’

Sâf çıkan candır, melek ! ‘“Melek için secde farz !”’

Secde ettiği, Âdem ! Vücûttan çıkan, rûhu !

‘“Duman duman”’ harf adam ! Tapmaz Yezid gürûhu !

‘“RABB’ine söz verirken, sana sen oldun şahit !”’

RAB, Rûh olarak girip yâni alındı ‘ahit !’

Her an uyarır seni ! Ne düşünsen ! Ne yapsan !

Sende saklı ‘“Şahit”’ O ! ‘“Âdem”’ denen ilk insân !

‘“Topraktan yaratıldı insân !”’ Aynen özet Arz !

‘“Onda RAB’dan bir Rûh var !”’ Sana seni eder arz !

Sırf ‘“Dabbe”’ ise ölen ! Bir hayvândır ! Ayaklı !

Özü yerine, ortak bir RABB’e bağlı aklı !

‘“Dabbet-ül Arz yorumu”’ hesapla bak kaç eder : (1886) (xx)

‘Müminlerin emiri Hazret’-i ÂLÎ’dir der !!! * (1886) (xx)

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 23.10.2001

İsimlerin ebcet ilmine göre sayısal açılımı :

(x) Dabbet-ül arz = Hû ism-i zuhur-u RAB = 1439

(xx)1886 = Tevil-i Dabbet-ül Arz = Hazret-i Emir-ül Mü’minin (ÂLÎ)