New Page 1

“İKİ AŞK HİKÂYESİ ”

MERYEM ile GENÇ

İncil, Îsâ ve Meryem için bir yalan düzdü !

Şöyle bir tezgâh kurup halkın kanını süzdü :

‘Tevrât der : ‘“Doğurdu bir ‘Almeh’ İmmanuel’i !”’

Bunu ‘Meryem’ ve ‘Îsâ’ diye tefsir etmeli !

Zîrâ ‘Almeh’ ‘bâkire’ demek İbranîcede !

İmmanuel ALLAH’ın oğlu ! Ona ‘Îsâ’ de !’

Şimdi, ‘ALLAH üç’ diyen bu üç kağıtçıyı siz,

Uluğ’dan öğreniniz ! O konuşmaz belgesiz !

İmmanuel, peygamber İşaya’nın evlâdı,

‘ALLAH bizimle’ demek, anlamındadır adı !

Annesi ‘Almeh’ ; yani çocuksuz iken daha,

Evlât müjdesi alıp şükretmişti ALLAH’a !

Arapçada ‘Betûl’dur, almeh ! Böyle kadın az !

Çocuk yapmak dışında kocasına yaklaşmaz !

İncil’de Meryem’e der Cibril ‘“Ey seçkin kadın !

Müjde ! Mesîh annesi olacak senin adın !”’

‘Ey seçkin kız’ demiyor Meryem’e melek ! Niçin ?

Bekâret zarla değil, ârla olduğu için !

Hicâb utanma demek ! Asıl anlamı ‘Perde !’

Yırtılmadan kalmalı, hem dişide ! Hem erde !

Kur’an diyor :‘“Meryem’e RAHMÂN bir RÛH gönderdi !

Ve bu RÛH, her organı yerli yerinde erdi !”’

Meryem yıkanıyordu bu genç geldiği zaman !

Karşısında bir erkek görünce dedi ‘“Aman !”’

‘“Bana dokunma ! Zîrâ adandım ben RAHMÂN’a !

Hiç kimse el sürmeden temiz geldim bu ana !”’

Genç dedi : ‘“Ben RAHMÂN’dan gelen bir görevliyim !

Ben Rûhum ! Zina yapmam ! Özüm ile evliyim !

Rûh HAK emridir ! Emre teslim olmaktır İslâm !

HAKK’a teslim olana, HAK eder ancak selâm !”’

Meryem dedi : ‘“Razıyım, olayım Rûha ana !”’

‘“Nakletti emâneti Cibril cinsel organa !”’ ”’

Ve ‘“Meryem sancılarla doğurdu evlâdını !”’

ÎSÂ MESÎH yani rûh koydu onun adını !

‘“Rûh”’tur yer ve göklere ağır gelen emânet !

Âdem onu üstlenir ! Şeytan eder ihânet !

GÜNEBAKAN ile GÜNEŞ

Kilise ressamına sipariş verip peder,

‘Meryem’e çiçek veren Cebrâil’i çizin’ der !

Bir düşünse ki çiçek ‘cinsel organa’ remiz !

Arı vasıtasıyla gebe kalır tertemiz !

Bu yüzden ‘“Vahiy verdik arıya”’ diyor âyet !

Bal aldığı çanağa nazik çıkar o gâyet !

Rûh, ‘Rih ! Rih, rüzgâr !’ Demek ; taşır polen tozları !

Çiçeğin çanağına onları koyar arı !

Orgazm olmaz ! Âdet yok ! Teni kokar mis gibi !

Pis havayı temizler ! Zîrâ iffet sâhibi !

‘“Cennet”’ gibi, altından içer tertemiz suyu !

Arzın merkezindedir Rûhu ! Vardır sağduyu !

Yeşerip çiçek açar bahar gelince ! Niçin ?

Velinimeti HIZIR İLYAS olduğu için !

Çiçeklerden en güzel, ‘gül !’ Ama en ilginci ,

‘Günebakandır !’ Zîrâ var ‘“HANÎF DÎN”’ bilinci :!

Üreme organını göstermez nâmahreme !

Yalnız nûr girebilir ! Bu mukaddes hareme !

Bulanmamıştır asla şehvet denilen kire !

‘“Meryem gibi ırzını korur !”’ Gerçek bâkire !

Çanak yapraklarını açar doğarken güneş !

Cuma namazı vakti gerdeğe giren bir eş !

‘“Gözünü, Hûri gibi, kocasından ayırmaz !”’

Ona döner yüzü hep ! ‘“Kılar dosdoğru namazı !”’

Şems nerde ! Yüzü orda ! Tam Mevlevî dedesi !

İçinden gelir şemsi tutup secde edesi !

Çanağını dönerken sessizce yapar zikir !

Dönüşün çıkardığı sesi eylesen fikir !

Çanağına boşalan nûr, yağ olur özünde !

Işık olur yanan yağ, her kandilin gözünde !

Günebakan, Kur’anda ‘“Kutsal zeytin ağacı !”’

Kendi Rûhundan gebe kalamamak ne acı !

Güneş batınca, çanak yapraklarını örter !

‘Tesettür’e ihânet, ona ölümden beter !

‘“Örtüsüne bürünen”’ olur ! MUHAMMED gibi !

Zîrâ ‘“Yer ve göklerin nûru”’ onun sâhibi !

Geceleyin varsa da gökte Ay’ın ışığı !

Nûru ancak aslından alır ! HAKK’ın âşığı !

Tam teheccüd namazı : ! Ayakta bütün gece !

Tespih çeker zevcinin ismini ! Hece hece !

İftarsız oruç tutar ! Tazeleyerek niyet !

Ağlar onun hâline Romeo ile Jülyet !

Gözünü kırpmaz ! Sabâh ezânında hep aklı !

Gaflet uykusu ölüm’ der müezzin ! Çok haklı !

Nihâyet şems doğup der : ‘Bükme artık boynunu !

Seni özledim ! Senden daha çok aç ! Koynunu !’

Güneş ve Günebakan ile o genç ve Meryem,

ÂLÎ ile FÂTMA’dır !Sana bir sır söyleyem !

M.H.ULUĞ KZILKEÇİLİ

ANKARA – 1998

ANA SAYFA