NOEL HEDİYESİ

NOEL HEDİYESİ !

A : BİR ŞÂMANIN DENEYİ

Şöyle anlatır râhip K... mûcize deneyi :

‘İnanmazdım ! Lâmalar bana savunsa neyi !

Şefleri bir şâmandı, ben hep alay ederdim :

‘Ölen lâmanın rûhu bebeğe girmez’ derdim !

Bu sataşmalarımdan rahatsız olup gâyet,

Şâman ! Kanıtlamayı kabûl etti nihâyet !

Bir mağara mâbede girdik lâmalar ile !

Dört aylık bebeğini getirdi bir âile !

Kapıya bekçi kondu ! Çıkarıldı anne de !

Tek bir şart vardı : Herkes susmayı kabûl ede !

Ortaya yattı bebek ! Ve şef, terimi sildi :

Duvarlara dayanıp lâmalar taş kesildi !

Şâman yere bakınca ! Bir ölü gibi kaldı !

Bebek ayağa kalktı ! Benim aklımı aldı !

Önümde bağdaş kurdu ! Bu mûcize yaratık !

Tibetçe ünlü sözü tekrarlıyordu artık :

‘Ben Budha’yım !’ ‘O eski lâmayım !’ ‘Ben rûhuyum,

Onun yeni bedende !’ Bende felç oldu duyum !

Dudağımı ısırdım ! Gözlerimi kapadım !

Açtım ! Rüyâ değildi ! O attı iki adım !

Gelip minik elini benim elime koydu !

Elinin sıcaklığı sanki elimi oydu !

Rûhumu tarıyordu ! Bana diktiği gözü !

Gözü ! Gözden ziyâde andırıyordu közü !

Minik maske ardından ! Bana şef bakıyordu !

İçimde sanki volkan patlamış ! Akıyordu !

Dayanamayıp örttüm elimle ben gözümü !

‘Inga’ sesi duyunca ! Geri aldım sözümü !

Bebek yere yatmıştı ! Tepinip oynuyordu !

Yaşadığım şok ! Beni son derecede yordu !

Şâmana dedim : ‘Şimdi sen ver bana ipucu :

Bebeği vursa idim ! Ne olurdu sonucu ?’

‘Yavaş vursan ! Olurdun bebek öldürmüş cânî !’

‘Ben de ölürdüm’ dedi ! Eğer vursaydın ânî !’

Aydınlattı herşeyi ! Şâmanın bir çift sözü :

Rûhunu nakletmişti bebeğe ! İşin özü !

Bu deneyi izledim Blavatski ile :

Dedim ‘gizli tut !’ Sonra bu değerlendirile !’

B : MESİH’İN KİMLİĞİ

Değerlendiremedi onu kimse tamamen !

Mesih’in kimliğini ben açıklayım ilmen :

Bir aday, Hakerenden ışın aldığı vakit,

İsmiyle şükrederdi ! Tamamlanınca akit !

‘İlyas’ adını ÎSÂ da bak ! Son anda andı :

‘MESİH yaptın beni sen !’ Diye içti son andı !

Ölmeden önce öldü bir çeşit ! Yâni Arzda !

‘Ölümsüz kimliğiyle !’ Dirilerek bu tarzda !

İncil yanlış çevirir kasten ‘son sözü !’ Niçin ?

Çarmıhta öldüğüne kanıt olması için :

Güya o demiş : ‘İLYAS ! Beni terkettin !’ ‘Niye ?’

Halk da şaşmış ! İLYAS çok önce öldü diye !

Kilise ‘“Baba ! Baba ! Dedi, İlyas değil ! Der !”’

‘Eli’ ismini, ‘Avi’ diye tercüme eder !

Doğru sözden boşuna oysa Papa etti çark !

‘Baba’ deseydi de o ! Hiçbir şey etmezdi fark :

‘Işın’ alan ! Erenden çünkü doğar yeniden !

Hakerenine ‘baba’ demesine bu neden !

‘“Âdem ‘yüz otuz sene’ tuttu ‘tövbe’ orucu !”’

‘“ALLAH’ın dini !”’ ‘“Tövbe !”’ Kabûlüne ipucu !

‘“O yıldıza and olsun”’ mîrâçta bak ! ALLAH der !

Bu söz de, ne tesâdüf ! Aynen ‘yüz otuz’ eder !

‘“Petrus yüksek bir dağda iken kamaştı gözü !”’

‘“Giysisi güneş gibi oldu ! Parladı yüzü !”’

‘“İlyas ve Mûsa ! Îsâ ile konuşuyordu !”’

İlyas ! Mûsa ! Kayboldu ! Bunu hayâle yordu !

‘“Îsâ’dan râzı oldum !”’ ‘“Dedi gökten gelen ses !”’

MUHAMMED, Mûsa ! İlyas, Harun ! Gibi ! Burda kes !

‘“Ayni ses dedi oldun gerçek Âdem evlâdı :”’

İlk ikiz gen ! ‘“ALLAH’ın fıtratı”’nın milâdı !

‘“İsâ Petrus’a dedi kıyâm sırrımı sakla !”’

‘Zîrâ ÂLÎ olarak dirilmem sığmaz akla !’

İncil ‘“Yahya dirilmiş İlyas’tır”’ diyor ! Niçin ?

‘“Ateş arabası”’yla göğe çıktığı için !

Binerken ! ‘Hırka’sını, El Yesa’ya bıraktı !

‘Radyasyonu !’ ‘Hırka’dan öğrencisine aktı !

‘“İstemişti İlyas’ın rûhundan o iki pay :”’

Artık koynunda doğdu onun ! Güneş ile Ay !

‘“Ölüleri diriltti !”’ ‘“O da mürşidi gibi !”’

O da olmuştu ‘“Mesih :”’ ‘“Kitab ilmi sâhibi !”’

‘RESÛL’ün hırkası’na ! Sâhip çıkalım kesin !

Ölmüşken ! Bak dirildik ! Hedefiyken herkesin !

‘“Yüce Meclis”’ten indi ! Şimşek gibi bir ışın !

Türkiye’yi kurtardı ‘mavi gözlü sarışın !’

‘İLYAS’ adını ÎSÂ bakın andı iki kez :

Hem İLYAS ! Hem YAHYA’ya ! Şükretti ! Bilsin herkez !

‘“Îsâ der : ‘İLYAS geldi !’ Ama halk anlamadı !”’

‘Kastettiği resûlün zîrâ YAHYA’ydı adı !’

‘“Gizli yalvardı !”’ ‘“Evlât ver”’ diye Zekeriyâ !

‘Özüne hitâb etti’ demek bu ! Yok hiç riyâ !

Başka duâya ALLAH ! ‘Dilenci duâsı’ der !

Bir sadakayla savar ! Şükretmezse ! Red eder !

Hem de ‘“Senin katından !”’ ‘“Ver !”’ Dedi Zekeriyâ !

‘“RAHMÂN”’ titreşiminde verdi ! ZÂT-I KİBRİYÂ !

‘“ÎSÂ, YAHYA’dan yüce doğmadı kadından !”’ Der !

‘“ZEKERİYÂ’nın oğlu YAHYA ER RAHMÂN”’ eder ! (329)

‘“Yahya, ALLAH katından !”’ ‘“YÜCE MECLİS’in”’ başı !

Îsâ gibi seçkine ! Ancak yapar HAK aşı !

ALLAH yalan söylemez : ‘“YAHYA’nın adı eşsiz !”’

Başka bir isim değil İLYAS ! Anlayınız siz !

‘“Rûh temessül etti”’ der bakın ! Meryem’e RAHMÂN ! *

YAHYA’nın benzeri, RÛH ! O üflediği zaman !

Bak ! ‘“Cibril Meryem’e der Elizabet kısırdı !”’

‘“Ona da ben üfledim Yahya’yı !”’ Bu bir sırdı :

‘“Yahya’ya annesiydi altı aylık hâmile !”’

RAHMÂN rahimden geçmez ! Soyut kimliği ile !

‘“Şeffaf rızık”’la Meryem ! Zâten buna hazırdı :

Titreşimi ‘ÂLÎ’ydi ! Beklediği HIZIR’dı !

ÎSÂ ALLAH’ın oğlu değil ! Onun evlâdı !

Yâni ‘vücûd verilen’ anlamındadır adı !

HIZIR ! İLYAS ! Ve YAHYA ! Hep var kıyâmetedek !

HAK, ‘ÂLÎ !’ Mason, ‘HİRAM !’ Der ! Tevrât, ‘“MELK-İ SEDEK !”’

‘“En ÂLÎ hayır HİKMET !”’ Çünkü ‘“KİTAB BİLGİSİ !”’

‘“YAHYA bebekken, vardı HİKMET ile ilgisi !”’

‘“Beşikte konuşurken”’ MESİH’de konuşan kim ?

İsmini söylemeyim ! Anladınız nitekim !

Kimi der ‘MESİH simge !’ ‘Îsâ hiç yaşamadı !’

Yahudi kitabı var : ‘Yalancı Mesih adı !’

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 02.01.2002

* Temessül etmek = birinin benzeri olarak gelmek

* Kıyâm = dirilme

* İbranice : Hiram = Rahmi (Arapça = Rahmet)

ANA SAYFA