“ÖLÜM KORKUSU !”

Bu dünyânın direği aymazlıktır ! Ondan kaç !

Buna sebep, ölümden korkmandır ! Perdeyi aç !

Duâ, şöhret, seks, para, alkol, gezi, eğlence !

Ölümü unutmakta boş çırpınış ! İşkence !

Ölüm korkusu ile kimse çıkamaz başa !

Her an kalabilirsin, kendin ile baş başa !

Önce sorguya çeker seni ! ‘Vicdânın’ hemen !

Sonra aklına gelir mezar ! Edemezsin men !

Dehşete düşüp tekrâr ! Dalarsın sen dünyâya !

Ve kısır döngü başlar ! Buna Azrâil maya !

Bu kâbustan aymanın tek yolu var sâdece !

‘Trans’a sokulursun ! Aralıksız üç gece !

Bir canavar dikilir senin karşına ânî !

Tüm kötülüklerinden oluşur bu Zebânî !

Henüz ölmediğinden ! Seni yutmayıp ‘Geç’ der !

Orda tövbe ettirir ! Seni uyutan peder !

Şâhâne bir meleğe, sonra açarsın gözü :

Her hayâtta yaptığın iyiliklerin özü !

‘Devam’ sözü verirsin ! İnsânlığa hizmete !

Uyutan uyandırıp sokar tekrar cesede !

Cehennemi Cenneti gördün ! Ölmeden bile !

ALLAH der :‘“Ayni değil ! Bilen, bilmeyen ile !”’

“Ölmeden evvel ölün” diyor herkese RESÛL !

Hırsı öldürmek demek değil bu ! Şudur usûl :

Fizik beden içinde var bir de şeffaf beden !

‘“Her şeyi ikiz inşa etmiştir bil halk eden !”’

Alt katı, otomatik görür mekanik işi !

Üst katında bulunur ! Aynen bilinçli kişi !

Çünkü üst şeffaf katta, var bellek ve beş duyu !

Alt katı terk ederken der ‘Transa geç ! Uyu !’

Bu şeffaf ata binip Rûh ! Gezer her âlemi !

At dönünce bedene ! Cana, ‘EREN’ de ! Emi !

Eren her an transla vücûddan çıkabilir !

Şeffafı yoğun yapıp ‘HIZIR’ olmayı bilir !

Tüm şeffaf beden tenden çıkarsa ! Ölür insân !

Tüm şeffaf kalıp da Rûh çıkarsa ! Uyku o an !

Alt şeffaf kat, kordonla bağlı fizik bedene !

Koptu mu ! Ten dirilmez ! İstersen bin kez dene !

Erenlerin canını ‘Azrâil’ alır deme !

Azrâil de melektir ! Secde etti ÂDEM’e !

Kordonunu kendisi kesip ! Kendisi bağlar !

Bilenler HÜSEYİN’e değil ! Yezîde ağlar !

MESÎH diriltirken ‘“O derin uyuyor”’ derdi !

Bu trans uykusuna halkın aklı az erdi !

Hâlbuki o demişti : ‘“Domuza inci saçma !”’

‘Sindiremeyeceği sırrı, halka hiç açma !’

Yasayı sevgi yendi ! Açıkta yaptı işi !

Râhib dedi : ‘O haçta öldürülecek kişi !’

Herkesi diriltmekti ! Rûhullahın amacı !

Rahmette HAKK’a rakîb olmanın sonu acı !

Sakın ‘“Zahmet olmadan HAK rahmet eder”’ deme !

Canını arıtınca Rûh üflendi Âdem’e !

‘Genel diriltme hakkı’ verilmiştir MEHDÎ'ye !

‘Halk ve Arz şeffaflaşıp ! Lâyık oldular’ diye !

MUHAMMED dedi:“MEHDÎ yoktur MESÎH’ten başka !”

ÂLÎ dedi: “İkinci MESÎH’im” gelip aşka !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 15.12.1998

ANA SAYFA