SEN JERMEN’İN MESAJI !

ZÜHÂL DEVRİ

GAZ BULUTU

‘“ALLAH der bitişikti en başta gökler ve Arz !”’

Arz’ın oluşumuna işâret eder bu tarz !

‘“Her yer karanlık idi başlangıçta !”’ Der âyet :

Tevrât ‘Zühâl devri’ni kast ediyor ! Net gâyet !

Uzayda vardı sıcak, karanlık bir nebula !

İnançlı kul Tevrât’da ! Bilgin uzayda bula !

Güneş sisteminin bu bulut ilk aşaması !

Zühâl devri denilen ilk oluşum şeması !

Bugünkü Zühâl ile yok bu ismin ilgisi !

Yalnız sayıca ‘“Âdem !”’ Olsun halkın bilgisi !

‘“ÖLÜLERİN DİRİLTİLMESİ”’

‘“HAK taş bile olsanız sizi diriltirim der !”’

Şöyle olacaktır bu mûcize : bilen ender !

HAKK’ı seyreden sâf Rûh, Zühâle girer niçin ?

Onu kendi içinde bulup ermesi için !

Zühâl yedi küredir ! İlki HAK Rûh âlemi !

Giriş kapısıdır o, sâf Rûhun ! Belle emi !

Girer girmez kamaşıp gözü nûr âleminde !

ALLAH’ı görmez olur ! Ona mâsum Âdem de !

Gaz hâlinde mâdendi sâf Rûh Zühâl devrinde !

Tam bir trans hâlinde ! Ve bilinç en derinde !

‘“Ölmüş değil de ! Ölü idiniz”’ der âyet !

Kendinden geçmiş demek bu söz ! Bilimsel gâyet !

Taş da gaz gibi ! Mâden ! Bilinç tam baygın hâlde !

Ona ‘“Diriltilmeyi bekleyen bir ölü”’ de !

Her devre insânının en ermişi ‘“RAB !”’ Önder !

Zühâl devri RABB’ine İncil ‘“ALLAH BABA”’ der !

O ! En yüce Hakeren ! ‘Aslan burcunun başı !’

Baygın sâf Rûha yaptı hem HAK, hem fizik aşı !

Zühâl insânlarına ‘“İlk hilâfeti”’ verdi !

Baş melek bilincine böylece onlar erdi !

Hakkıyla Hakeren O ! Çıktı son titreşime !

Başladı özü ALLAH ile iletişime !

Yedi çember merkezi ALLAH ! ZÂT’tan çıkmış güç !

‘“Kutsal Rûhu”’ çıkarır ‘“Ses”’le ! Üçüz ! ‘“Deme üç !”’

İç içe yedi çember evren ! Dış çember ‘“Baba !”’

ALLAH’a ortak koşmak HAKK’ı, en aymaz çaba !

ALLAH âlemindedir ALLAH BABA’nın başı !

Tabanı HAK âlemde ! ‘Kazanmış her savaşı !’

‘“İKİ SÖZLEŞME”’

Kendi devri insânı ‘“RABB’ine verir yemin !”’

RABB’i der : ‘“Yapacağım seni de RAB ! Ol emin !”’

‘“Eskilerin eskisi”’ Arz devrimizde adı !

İlk devre insânıdır çünkü onun milâdı !

Zühâl insânı şimdi ‘“En eski”’ diyen haklı !

Arzda tam insân olduk ! Beyne nakletti aklı !

‘“Yay”’ burcunda oturur bize aklı verenler !

‘Ben bilinci’ lütfetti ‘“Bir sözle”’ Hakerenler !

Her devre, insânların en ermişi olur RAB !

Ve onlardan söz alır RAB ! Budur ‘“Temiz şarab !”’

RABB’e teslim olmaktan ibaret ! Verilen söz !

Çıkabilmesi için ortaya içteki öz !

Kendi devri insânı da alt kata olur RAB !

İnsân olmasa, alt kat kesin olurdu harab :

Hayât, arzu ve akıl vereceğiz mâdene !

Gelecek üç devrede ! Ne mutlu hak edene !

Yâni bitki, hayvân ve insân olacak mâden !

“Toprak babası” gibi emredecek irâden !

Zühâl devri insânı RABB’imizken bir vakit !

Biz ona, o RABB’ine vermiş idik ‘“İlk akit !”’

RABB’i onu baş melek yapacak idi Arz’da !

Ve o da bizi insân yapacaktı bir tarzda !

‘“Söz alan”’ ‘“söz veren”’le nikâh kıyar bir çeşit !

‘“İblis cana kıydın”’ der ! Beyni yok ! ‘“Cin”’e eşit !

Yenen sperma olur ! Terfi bu ! Olmaz heder !

Bilgin buna ‘seçkinin ortaya çıkması’ der !

ÜÇ YEDİ !

Tam dört devreden geçti bizim güneş sistemi :

Zühâl ! Güneş ! AY ! Ve ARZ ! İsmi simge bil ! Emi !

Kazandık ‘mâden !’ ‘Bitki !’ ‘Hayvân !’ ‘İnsân !’ Bilinci :

‘Trans !’ ‘Uyku !’ ‘Rüyâ !’ Ve ‘uyanma !’ Bu dört inci !

Üç devre sonra bil ki ‘“Ol”’ emri verir ağız !

Melek ! Yüce melek ! Ve Baş melek olacağız !

Her güneş sisteminde ilk bilinç hâli mâden !

Yedi devrede seni HAK yapacak irâden !

Her devre yedi küre ! Ve yedi kez geçilir !

Yedinci devre sonu ‘“HANİF”’ yolu seçilir !

Tam kırk dokuz küre var ! Sentez ellinci küre !

Harf ve nokta sayısı sırrı bu ! Akıl ere !

‘Yedi yüz yetmiş yedi’ bak üç yedi yanyana !

Devre, devir ve küre sayısı anlayana !

SON RAB !

‘“Hakerenler”’ vermiştir hizmet ! Tüm devrelere !

‘“Bilen ile bilmeyen bir değil !”’ Akıl ere !

‘“Yaratımda tutmadı ALLAH kâfiri şâhit !”’

‘Kim İblis belli olsun !’ Diye alındı ‘“Ahit !”’

On iki burçtur bilin ! Hakerenlerin evi !

Kapılarından girmek ! İnsâna ev ödevi !

On iki RAB : Elohim ! Burçlar adını aldı !

Beş’i ALLAH’a çıktı ! Altısı ‘“Rahmet”’ kaldı !

‘“İnsân”’ olacak, en son yedinci RABB’in ismi !

Yedi devre sonunda ! Şeffaflaşınca cismi !

Bu insânın evinin, ‘Balık burcu’dur adı !

‘“Yunus”’ O ! Papa, ‘balık takke’ diye anladı !

RAB, kulu terbiyeyi üstüne aldı mâdem !

Yedi devre sonunda ! Onu yapacak Âdem !

‘“ALLAH’ın yükseltmektir dereceleri işi !”’

‘“Hak etmeyeni yapmaz !”’ Secde edilen kişi !

Her devre sonu herkes ! Bir üste terfi eder !

En üst basamağına ALLAH bunun ‘“Mîrâç”’ der !

‘“Şükrederiz !”’ Kendine bizi de ‘“Dost”’ edene !

Bürünürüz ! ‘“ALLAH’a fıtrat”’ olan bedene !

KIYÂMETLER !

‘“Çeviririz yüzünü gerindekilere de !”’

Bu âyetin sırrını, her insân fikir ede !

‘“Çalışmasından başka, kimseye yoktur nimet !”’

Sonraki bir devrede ! Ödenir her ganimet !

Zühâl devri tembeli, bak şimdi maymun oldu !

Ay devri tembeliyse ! Hâlâ kum ! Sâhil doldu !

Boş değil yâni ! ‘ALLAH Baba taş yapar’ sözü !

Ay tembelleri, şimdi ilkel ırk ! Gitmiş özü !

Hâin terfi edemez ! İblis en iyi misâl !

Ay devrinde melekti ! Şimdi şeytan ! İbret al !

Her devrenin sonuna bil ki ‘“En son gün !”’ Denir !

‘“Kıyâmet günü”’dür o ! Hesap toptan ödenir !

‘“Birinci gün !”’ Tevrât’da adı ‘Zühâl Devri’nin !

Şimdi ‘“İkinci gün”’e ! ‘Güneş Devri’ne inin !

GÜNEŞ DEVRİ !

Isınan sıcak bulut, havada ateş aldı !

Alev alev yanarak ! Güneş adını aldı !

Tevrat’ın ‘“Işık olsun”’ dediği bu aşama !

Bugünkü güneş ile karıştırmayın ama !

Çünkü içinde idi her gezegen, Ay ve Arz !

Hepsi ayrıldı ! O da bir güneş oldu bu tarz !

Güneş yok iken henüz ! Bak ışık yaratıldı !

Sonra bu ilk güneşten her gezegen atıldı !

İçinde idi ışık ! Kendinden parlıyordu !

‘“Bilenler !”’ Bu ışığı, ‘“MUHAMMED”’ diye yordu !

“İlk yaratılan ışık !” “Ben oldum” dedi ! RESÛL !

Işığı ordan aldı ! Herbir mum ! Budur usûl !

Güneş devri RABB’inin, MESİH ve OĞUL ismi !

‘“Hayât”’ denen ‘“Rahmet”’tir ! Onun en yoğun cismi !

Şeffaf ve fizik teni o, İsâ’da kullandı !

Ve onu ‘“Mesih”’ yaptı ! İşte bu ‘“Vaftiz andı !”’

Sonra Arz merkezine ! Girdi onun ışını !

Arıttı dünyamızın içini ve dışını !

İnsâna ‘“Rahim”’ denen ‘“Hayât”’ özünü verdi !

Ve bu sayede ! Seven, aşk’ın sırrına erdi !

Betûl de denen ‘Başak burcu’nun erenleri !

Bize şeffaf ten verip dedi ‘Ol nâmus eri !’

Bitki düzeyine biz çıktık şeffaf ten ile :

Bu rüyâsız bir uyku bilinci ! Fikredile !

Hayvân, güneş devrinde ! Evrime ilk başladı !

‘Güneş insânı’dır bil onun RABB’inin adı !

Güneş insânının en alt teniydi ! ‘Arzu beden !’

‘Arzu bedenimizi’ yönetir ! Budur neden !

‘Güneş insânı’ şimdi ! Bak ‘“Yüce melek”’ Arzda !

‘“Eskiler !”’ Veya ‘“ALİN !”’ Oldu onlar bu tarzda !

‘“Âdem’e tap”’ buyruğu verilmedi onlara !

Bunun sırrını, ‘“Nebi”’ kimliklerinde ara !

AY DEVRİ !

Ateşten bir çekirdek ! Bu ‘Ay devri’ doğrusu !

Sisi yapardı buhar ! Ve buharı ise su !

‘“Yehova !”’ Ay devrinin RABB’i ! ‘“Kutsal Rûh”’ ismi !

Şimdi her Ay’ın RABB’i ! Çok şeffaf ‘ikiz’ cismi !

İlk Ay insânlarının o en fazla ermişi !

Arzu bedeni, ‘“Din”’le terbiye idi işi !

‘Güneş devrinin’ ‘“Yüce melekleri !”’ Emrinde !

Şeffafken ‘ırk meleği !’ ‘“ALİN !”’ Arzda ‘“Nebi !”’ De !

RAB, ‘“Tek ümmet”’ken toplum ! Irk ve dinlere böldü !

‘“Mûsâ dağdan indikçe !”’ ‘“Öküze tapan öldü !”’

Arzu bedene baskı idi bir tek amacı !

Cennet ve cehennemdi ! Bu yolda tek aracı !

Yehova her ırka bir ‘“Yüce melek”’ atadı !

Yahudilerinkinin ‘“Mikail”’ idi adı !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 28.04.2002