HZ

HZ. İBRAHİMİN KONUKLARI

I ÜÇ ADAM

‘“Homoydu Lût halkında ! Sözde erkek her ‘kişi !’ ”’

Üç adam İbrahim’e geldi ! İnfazdı işi !

Konuklar İbrahim’e evlât müjdesi verdi !

Yaşı yüz kadarsa da ! Mesaja aklı erdi !

‘“İbrahim huşu ile hemen yere kapandı !”’

‘“Âdem’e secde”’ idi ! Çünkü ezelde andı !

‘“Yüce Meleklerdendi !”’ Gelen üç adam, âni !

Hakereni evrende ! ALLAH kullanır yâni !

‘“Üç insan”’ İbranice ! Tam ‘yedi yüz bir’ eder !

Bilen, ‘“Mikail, Cibril, Rafael de ayni”’ der !

İbrahim bu üç zâta ! RAB diye etti hitab !

‘“RABB’in rûh üflediği de RAB’dır”’ diyor kitab !

‘“Rûh üflenene melek secde emrini aldı !”’

İblis ‘“O RAB değil ki”’ diye inkârda kaldı !

Neden Âdem’e secde için HAK verdi emir ?

Ateşe gir ! Ateş ol ! Demekti ! Şahit, demir !

Namaz miraç tâlimi ! ‘“ON DOKUZ”’a yaklaşmak !

‘“OL”’ emri vermek için ! ‘“Hak ses”’ hızını aşmak !

‘“Âdem’e secde eden melek !”’ Oldu HAKEREN !

Âdem’di, ‘“RÛH”’u RAB’dan alıp meleğe veren !

Melek ! Erenden farklı bir sınıf adı değil !

ALLAH’ın emir kulu ! Elçi ! Bu sırra eğil !

Herbir melek ! ‘“ALLAH’ın bir ismine”’ mukabil !

Doğa yasalarını ! Ayakta tutarlar bil !

‘“Yedi saf dizilirler huzurunda RAHMÂN’ın !”’

Âmir ALLAH ! Memur RAB ! Aslı budur îmanın !

‘“ALLAH perde ardından konuşur !”’ Gözünü aç !

‘“Ağaç, ALLAH’ım”’ derken, ALLAH mı idi ağaç ?

Perdenin, Yüz ! RAB ! Hazret ! Gibi var birçok adı !

Âdem O ! Bunu secde eden melek anladı !

‘Amentü’de ! ‘“ALLAH”’tan sonra ! Melek anılır !

‘“RAB, RAHMÂN, RÛH, bir ‘“Melek”’ değil ”’ diyen yanılır !

‘“Meleğe secde etti !”’ Bakın İbrahim bile !

‘“HAK DİN, İBRAHİM DİNİ !”’ Buna dikkat edile !

‘“RABB’im ancak ALLAH’tır”’ de! İkilikte kalma !

Ayni şey ! Suyu gölden veya kaynaktan alma !

Başındaki iki göz ! Etmesin seni şaşı !

Tek olan, üçüncü göz ! Epifiz o ! HAK aşı !

Eren normalde insân ! Görevde, melek ismi !

Fizik beden içinde ! Bir dev olur nûr cismi !

EHL-İ BEYT ‘yün örtüde’ iken ! Yahudi kaçtı !

Gerçek kimliklerine ! O an gözünü açtı !

‘“Mağaradakiler”’ gayb ! ‘“Kapıda !”’ ‘“Sadık köpek !”’

‘Parolayı’ bilmeyen ! Kapıya varmasın pek !

‘“EHL-İ BEYT’e andını yenilemek !”’ Parola !

Yoksa ! Her kul özünü bulana dek hapsola !

II MELEK KİMLİĞİ

‘“İbrahim üç konuğu çok güzel ağırladı !”’

Meleğin ‘yemez içmez’ diye çıkmışken adı !

‘“Yemeği reddetti der melekler”’ Kur’an zirâ !

İki kitab da doğru ! Farkı, dokuda ara :

Nûrla beslenir melek ! Şeffaf iken sâdece !

‘“Gözü hep açık uyur !”’ yoktur gündüz ve gece !

Kanıtı : ‘“Mağaranın yedi ünlü yatırı !”’

‘“Ve köpek !”’ Ona geçer ! Yalnız ‘HAKK’ın hatırı !

‘“Cennette sevişmek de !”’ ‘“Yiyip içmek de mümkün !”’

Yeter ki kalkmış olsun sırtından fizik yükün !

ÂLÎ kaldırdı ama kapıyı ! Oldu fıtık !

‘Şeffaf’ ve ‘fizik’ beden farkını anla artık !

Bu farkı hiç bilmiyor ! Ne yazık ki ahâli !

Fizik ÂLÎ’yi ! Kabre nakletti şeffaf ÂLÎ !

Fizik bedeni, şeffaf beden giyer ! Hazır et !

Şeffaf bedene zaman ve mekân yok ! O, ‘Hazret !’

‘“Üç metrelik Câlut’u, Davud nasıl öldürdü !”’

ÂLÎ, ‘Amr’ adlı devi ! Katlayıp nasıl dürdü !

Hâinler kılamadı o son namazı ! Vallah !

Zirâ ÂLÎ giymişti ! Kıpkızıl yün bir külâh !

Apollonyus da, yünle başını sardığı dem !

‘“Arşda dinelir idi !”’ ‘“Müthiş güçlü”’ bir Âdem !

Ateş kesilmiş idi ! O Âdem’in tüm cismi !

Renk ve sese dönmüştü ! ‘“Bildiği her bir ismi !”’

‘Apollonyus’ sözcüğü ! Türkçe’de ‘ÂLİ BABA !’

‘Yün abâ âilesi’ demektir “ÂL-İ ABÂ !”

Radyasyonu depolar ! Yün, kavuk, takke, türban !

Bir süs ! Giyerse onu ! Sıradan halk ve rûhban !

‘“Melek insân şeklinde Arza iner”’ der âyet !

HAKEREN ‘“Çift boynuzlu !”’ ‘“Zülkarneyn !”’ Açık gayet !

Varacakken bir anda ! ‘“Dâire olup”’ Aya !

Üç konuk yaya geldi ! Ve Lût’a gitti yaya !

Zaman dışına çıkıp Arş’a ulaşan RES’ÛL,

Fizik bedenle yaptı hicreti ! Budur usûl !

Çıkarken dâireyken ! Arş’da dik dörtgen oldu !

‘“İki kaş ortasına bakabilerek doldu !”’

‘Arabacılarını Tanrının !’ Yazmıştım ilk !

‘Şeffaf bir dâire’ ol ! ‘Fizik arabanı’ silk !

RES’ÛL’e biri geldi bir gün ! Heybetli cismi !

Gidince, halka dedi “Cebrail onun ismi !”

RES’ÛL İblisi tutup ! Bir direğe bağladı !

“Sal beni ! HAK’tan iznim var” diyerek ağladı !

“Yemenden gelir iken ! Bak RAHMÂN’ın kokusu !”

ÂLÎ emrine girdi cenkte ! ‘“Elçi”’ dokusu !

‘“Elçi”’ de ! İsmi ile ‘“elçi”’ gönderebilir !

Son yanan mumu gören ! İlk yakan mumu bilir !

‘“El Elyon, Yehova’yı, yahudiye atadı !”’

ÂLÎ’nin ‘“elçisi”’yken, Tanrıya çıktı adı !

‘“Yehova’nın meleği, yürüdü Mûsâ ile !”’

Elohim zinciri bu ! Halkalar fark edile !

Elohim çoğul ama, Tevrat ‘“Bir ve bütün”’ der !

Yalnız rûh titreşimi ! Birbirinden fark eder !

‘“Her üç konuğa birden bak ‘“Sen”’ diyor İbrahim !”’

‘“Elçileri ayırma”’ der ERRAHMÂNÜRRAHÎM !

Elohim, çoğul özne Tevrât’ta ! Fiil, tekil !

HAK ! MUHAMMED ! ÂLİ ! ‘Bir’ de ! Yoksa ‘yol’dan çekil !

‘“İki melek gidince Lût’a ön keşif için !”’

‘“İbrahim Mikail’e Yehova dedi !”’ Niçin ?

‘“Mikail”’ kendi adı ! ‘“Yehova”’ başkan adı !

‘“Elohim”’ toplu kod ad ! Bunu bilge anladı !

İNFAZ

Gelelim şimdi infaz memuru konuklara !

Onlar hepsi bir nokta ! Önce kalbinde ara !

Bir ‘“SES”’ ile yaptılar Lût nüfusunu ölü !

Kanıtı : radyasyonla hâlâ dolu Lût gölü !

‘“Lût’un eşi de dâhil !”’ ‘“Tuz buz oldu her dişi !”’

Onun da muhakkak ki ! Sevicilikti işi !

‘“Soysuz genlerden gelen çocuklar da silindi !”’

‘“O gün yukardan kükürt !”’ Ve bu gün ‘Eydis’ indi !

Sırada çok belâ var ! Daha bitmedi pis av !

Çünkü son derece zor ! ‘Ön’ ve ‘arkadan’ sınav !

İktidara da tâlip ! İğrenç cinsel iktidar !

‘Edeb’ dâiresi de ! Artık yâni değil dar !

HAKK’a meydan okuyup evleniyorlar bile !

Örterken organını ! İlkel çıplak kabile !

Kendini kanıtlamak için ! Burnundan solur !

Fazla hırçın ! Küfürcü ! Ve kompleksli olur !

Sinirleri laçkadır ! Refleksleri aşırı !

Ne sürse tuhaf kokar ! Hep terli çamaşırı !

Şeytan kazandı bahsi ! RAHMÂN ile şimdilik !

Lâğım künküne döndü ! O kutsal omurilik !

Ayni sayı ise de ! ‘“Sabırlı”’ ile ‘“RAHMÂN”’, (329)

‘“Yakın olan gelince !”’ Ayrılır sapla saman !

‘“Kutsal Rûha karşıysa günâh !”’ ‘“Hiç af yok !”’ Niçin ?

Bu suç ! Ters akıtılan ‘öz su’ olduğu için !

‘“ALLAH’ın yasasında, asla değişme olmaz !”’

Hiçbir homoya ceza, ne çok olur ! Ne de az !

HOMO NİKÂHI

Nikâh hakkı kazandı homo ! Bu doğru gayet !

‘“Pisler pislerin payı !”’ Diyor bakınız âyet !

‘“RAHMÂN temiz meclisten, kirliyi kovaladı !”’

‘“Yücelerden iken o ! İblîs’e çıktı adı !”’

‘“RAHMÂN”’ gibi yap ! ‘“İnsân şeytanından uzak dur !”’

İnsâna, HAK’mış gibi, kendinden yakın o’dur !

‘“Pislerdeki genleri bozacağım demişti !”’

Beyin ve kanda ona, bu pek kolay bir işti !

Yüzde yirmi herkeste karşı cinsin hormonu !

‘Sevişsin’ diye ALLAH ! İnsâna verdi onu !

Pis dürtü Rûh’ta değil ! İnsân aklında saklı !

Müthiş, Leonardo’nun, Sokrates’in bak aklı !

Kâh İskender ! Önünde her kavim gelir dize !

Kâh Şeykispir’e verir, aklı şaşırtan dize !

Vicdânın sesine uy ! Az yemek ye ! Az uyu !

Rûh’un değil de ! Aklın emrindedir beş duyu !

HAK mesajı ! Şahane ilhâmdan ayırmak güç !

RESÛL, şâiri övüp dedi “Rûh’undan al güç !”

‘Gönlümün güneşinden kaldım derken hâmile !’

Lâf edilir Şems’le bak ! Koca Mevlâna bile !

O der : ‘Tekkede kaynar her gün bulgur kazanı !’

‘Kızışan şeyhler bozar !’ ‘Bir nice toy kızanı !’

EŞCİNSEL FELSEFE

Yiğidi öldür ! Ama yine de hakkını ver !

‘“ALLAH güzeldir !”’ Hem de ! ‘“Güzel olanı sever !”’

Tanrısaldır bu sevgi ! Yâni bu sevgi ezel !

‘Kimi severse gönül !’ Demek O’dur en güzel !

Olamadığı için başka hiçbir şey eşit !

HAK kendine aynada âşık ! Narsist bir çeşit !

Kendilerine âşık keza ! Bütün sâf özler !

Kendini bilmek için ! Vücûd giymeyi özler !

Bu yüzden ! ‘“Mîrâç yapan !”’ Yine görür kendini !

İslâm dininin adı ! Dikkat et ‘“Fıtrat dini !”’

Bu doğal aşk ! Kimini kendi cinsine iter !

Kendisine aynada tapar ! Deliden beter !

Kimi kendini görmez ! Aynaya ‘“Sır”’dan bakar !

Doğrudan gördüğü zıt cinsine gönlü akar !

‘“Herkes kendine özgü davranır !”’ diyor âyet !

Kimsede ayıp görme ! Edebe et riâyet !

HAK kaydırdığı hâlde ! ‘“Ben sürçtüm”’ dedi Âdem !

Biz de öyle yapalım ! Evlâtlarıyız mâdem !

Yalnız ! Yapalım burda ! Önemli bir uyarı :

Daha doğuşta başlar ! Cinsel hormon ayarı !

Oğlanı, sert ve soğuk baba, anneye iter !

Çocuk dişileşerek, homo olur ! İş biter !

Okşama, öpme, giyim, oyuncak, kültür, çevre,

Uygulanmalı ! Uygun olarak ! Evre evre !

Yanlış anlaşılmadan, keseyim burda sözü !

Bir eşcinsel bana da yâni dikmeden gözü !

SONUÇ

Ters ilişkili Lût’çu ! Tersyüz oldu ! Kalmadı !

Sapıklık genden gelmez ! HAKK’ın yok zâlim adı !

Yükleme bu suçunu sakın ALLAH’a emi !

Yoksa davacın olur ! Tüm hayvânlar âlemi !

‘Memeli hayvânların sensin der yüz karası !’

‘Ne hayvân !’ ‘Ne insânsın !’ ‘İkisinin arası !’

‘Bizde cinsel ilişki zîrâ, yok doğaya ters !’

‘Ortak öz’ümüz RABB’den ! ‘İç güdü’den aldık ders !

‘Sende varken sırf sana özge özün ! Yâni RAB !’

‘Gen bozan cine uyup, neslini ettin harab !’

III KUTSAL KOPYALAMA

Yoğunlaşınca bir cin ! Medyum yardımı ile,

Yiyip içebilir ! Ve hatta yapar seks bile !

HAKEREN yapamaz mı ? Cinin yaptığını hiç !

Meryem, İsâ doğurur ! ‘“İnsân şeytanı”’ da, piç !

‘Seks’, düşüncede bile kalsa ! İsâ ‘“Zinâ”’ der !

Ölünce, ona çok cin der ‘anne !’ Veya peder !

Her düşünce ! Kendine uygun cine bürünür !

‘İyi ve kötü sabit fikir’ diye görünür !

Düşünce de aslında ! Çünkü şeffaf bir mâdde !

Rûha yaklaşanına, ‘yaratıcı hayâl’ de !

‘Yaratıcı hayâlden !’ Çıkar her tür şaheser !

‘Vahiy’ ürünü dersen ! Rûhun ilhamı keser !

‘“Elohim’e biz benzer yaratılmışız”’ mâdem !

Ayni tür olmalıdır ! Melekler ve ilk Âdem !

‘“Elohim oğulları insân kızları aldı !”’

Tevrât der ‘“Çocukları tufanda da sağ kaldı !”’

Şeffaf, çünkü boğulmaz ! Ne de ateşte yanar !

Fizik iken bu ırkı ! Tevrât ‘“Dev”’ diye anar !

İki kuşak var : Biri, Nûh’un ki ! Biri, Devin !

Atan Nûh mudur ? Dev mi ? Bulmak senin ödevin !

Dev için Kur’an ! ‘“Arza inmiş HÂRUT – MÂRUT”’ der !

Fizik üstü ve fizik beynimiz ! Bilen ender !

Sara yaşlıydı ! Raşel ile Rebeka kısır !

İshak, Yusuf ve Yakub oldu ! Bu, genetik sır !

Elizabet kısırken, ‘“Kutsal rûh”’ ile doldu !

‘“Cebrail”’ ‘“saye”’sinde ! Evlâdı Yahya oldu !”’

Meryem’e de o dedi ‘“Seçkin kız ! Selâm sana !”’

‘“Sayemde”’ olacaksın İsâ Mesih’e ana !

Nitekim ‘“Sayesinde”’ oldu onun evlâdı !

‘Saye’ Farsça kelime, Türkçede ‘Gölge’ adı !

‘“Melek hep ‘“gölgeleyip”’ çocuk verdi”’ der âyet !

‘“Nûr”’un gölgesi olmaz ! Anlamı açık gayet !

Cebrail demek ‘“RABB’in çok güçlü emir eri !”’

‘“Kutsal Rûh”’ öbür adı ! Anlayan gelsin beri !

‘“Yüceden bir rûh”’ vardır geninde Cebrail’in !

Nebi ve Veli böyle doğar ! Bu sırrı bilin !

Rûh, ‘Terahum’un kökü ! ‘Rahimi tohumlama !’

‘“Hokka ve kaleme and !”’ Sen artık anla ama !

Meryem’e ‘“Üfleyen”’de ! Meryem’den doğan da ! Rûh !

‘“Kalem”’den hep ‘“Harf”’ çıkar ! Kalemsiz çıkan : gürûh !

Şeffaf teni, rahimde Ay melekleri yapar !

Baba ve anne döller ! Fizik bedenle kapar !

Beyinle bildiğini bırak da ! Kalbden öğren !

‘“Oku !”’ dendiği anda, RESÛL oldu HAKEREN !

Hıristiyan, ‘İsâ ilk ‘Nasra’da kalmış’ diye,

Kendine ‘Nasrani’ der ! Hâlbuki yanlış ! Niye ?

Nasrani ! Nezr evlâdı ! ‘Rahimde adak’ demek !

Cebrail’e, her nebi için farz borç ödemek !

Bu anlamda ! İsâ’ya ‘“Nasrani kurban”’ deyin !

Bunda kıyaslanamaz hiç kimseyle ! HÜSEYİN !

Samson, Samuel, İsâ, gür saçlı ! Nezr evlâdı !

Zîrâ bu üç nebi de ! Güneşin öbür adı !

Saçlarının her teli için ! Bir simge, ışın !

Bak ! ‘“Samson saçsızken kör !”’ Güneş parlamaz kışın !

‘Samuel’ İbranîce ‘ALLAH’tan duyan’ demek !

Nezr evlâdı ol sen de ! Öz sofrandan ye yemek !

Âdem ALLAH’tan kopya ! O altmış altı eder !

Bilen, ‘“Âdem ve Havvâ”’ bu sayıya eşit der !

‘“ALLAH katında İsâ, tamamen Âdem gibi !”’

Çünkü her ikisi de ! ‘“Ondan bir rûh sâhibi !”’

Her nebi Âdem gibi ! Öz babası Elohim !

Her biri rûh ! ‘“ON DOKUZ”’ ses ile çınlar rahim !

Çünkü her harf bir isim ! Her isim bir kelime !

Ve her kelime bir rûh ! Artık gir bu ilime !

‘“S”’ harfi, MUHAMMED’in ALLAH katında ismi !

‘“Ya Sin”’ oku ‘“Ölü”’ne ! ‘“Rûh”’ ile kalksın cismi !

Harf ve Nebi sayısı, Lâm Elif hariç, eşit !

LÂM ELİF Elohim’dir ! Sabit özü, BRAŞİT !

‘“Her ismi”’, yâni her ses ve rengi bilir mâdem !

‘Nebi ve zebânîler’ meclisi demek Âdem !

‘İbranî’ dediğimiz ırk ! ‘İbrî’ der kendine !

‘İbrî’ ‘öte yer’ demek ! ‘Uzay’ harç koymuş dine !

‘“İBRAHİM’in dini”’nin işte en son sırrı bu !

Keşfeden olur ancak ! ‘“YÜCE MECLİS”’ mensubu !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA-12.02.2001

ANA SAYFA