sozlesmesandigi

“SÖZLEŞME SANDIĞI”

Hani var ya ! Mûsâ’nın ‘“Kutsal ahit sandığı !”’

Değil o asla ! Halkın hayâl edip sandığı !

‘“RAB târif etti onu !”’ ‘“Dağda, inceden ince !”’

Mûsâ da imâl etti ! Hemen dağdan inince !

‘“Dağdan inerken Mûsâ, yüzünü örttü !”’ Niçin ?

‘“Gözü kaymadan !”’ ‘“Halkın bakabilmesi için !”’

‘“Altın kaplı tahtaydı sandık, boyu beş karış !”’

‘“Eni üç, yükseklik üç karış !”’ ‘“İşi iç barış !”’

‘“SEKÎNE’nin sandığı”’ ismine budur neden !

Özünle helâlleşmen için büründün beden !

‘“SEKÎNE”’den başka şey ‘“iç barışı”’ sağlamaz !

‘“Kâlbinde îmân”’ olan ! Mağarada ağlamaz !

‘“Bir insân boyutunda !”’ ‘“Tabût gibiydi cismi !”’

‘“Altın kaplı kapağı vardı !”’ ‘“Tövbe”’ydi ismi !

‘“Kanatlı iki melek !”’ ‘“Yüz üstü karşı karşı !”’

‘“Yatmış idi üstüne !”’ ‘“Taşımak için Arşı !”’

‘Çok yakınken tabuta !’ ‘Bak etmekteler secde !’

‘İçinde HAK var’ diye geldiklerinden vecde !

Bu meleklere ! Tevrât demekte ‘“Kerrubiyan !”’

İbranîce ‘RAB gibi’ demek ! Bu sırra uyan !

‘“Sekîne”’ tohumunu ! Uyandırırlar kâlbde !

Onlara ! ‘Yengeç burcu YÜCE ERENLERİ’ de !

‘Sekîne rûh’umuzu ! Bize ilk onlar verdi !

Bu sayede ! İnsânlık ‘şeffaf bedene’ erdi !

Şeytana uyup sonra ! Cennetten Arza indi !

Şeffaf âlemden ! Düşüp fizik beden edindi !

‘Cennete giremesin’ diye ermeden Âdem !

‘“Sekîne”’yi korurlar ondan ! Bekçiler her dem !

‘“Sekîne”’dir cennette ! ‘“Sonsuz hayât ağacı !”’

Ölmeden bulamazsan ! Hep ölürsün ! Ne acı !

‘“Cennet ırmakları”’nı denetler Kerrubiyan !

‘“Şeflerinden nakloldu”’ ‘“TEVRÂT”’ denilen beyân !

‘“Cismi toprak, çift Melek !”’ ‘“Mûsâ’ya oldu rehber !”’

‘“Mûsâ onlarla aldı çölde !”’ ‘“RABB’inden haber !”’

‘“Altın kaplama idi !”’ ‘“Her parçasıyla tabût !”’

‘“Sekîne”’ için ‘“Altın tek iletken”’ der ‘“MABUD !”’

‘“RAB iki levha yaptı !”’ ‘“Yontarak iki taşı !”’

‘“İki ismini yazdı !”’ ‘Halk olsun’ diye aşı !

‘“Sandığa dikey koydu !”’ ‘“İki eşit levhayı !”’

İki kutub yansıttı ! İlk güneşi ve ayı !

Kâbe de iki taş var : ‘Siyah taş !’ Ve ‘esat taş !’

‘Esat’, en mutlu demek ! ‘“Sözünü tut !”’ Yolu aş !

Bu çift taştır ‘“ZÜLKARNEYN !”’ ‘İki boynuzlu kutup !’

‘“RABB’e verdiğin sözü hatırla !”’ ‘“Onu tutup !”’

Kâlbin bak başkalaşır ! Döner iken Kâbe’den !

Çünkü biraz ‘“Sekîne”’ almıştır fizik beden !

Sandıktaki taşlara, ‘şahâdet taşı’ denir !

‘Kelime-i Şahâdet !’ ‘“RABB’i görüp ödenir !”’

Sandığın bulunduğu çadırdaki bölüme !

‘“Mûsâ ve Hârun hariç !”’ ‘“Girmek denkti ölüme !”’

Kutsal bir edeb yeri ! Gibiydi bu yer : mahrem !

Tek girilirdi ! Kâbe bu yüzden ‘“Beyt-i harem !”’

‘“İki taş ortasına, Mûsâ dikip gözünü !”’

‘“Bakıp da zikredince !”’ ‘“Ezeldeki sözünü !”’

‘“İki taş ortasında, oluşarak bir hale !”’

‘“Dönüşüyordu birden !”’ ‘“Şeffaf bedenli hâle !”’

‘“Çift melik arasında !”’ ‘“Dineliyordu bir ZÂT !”’

‘“Çölde halkın önünde !”’ ‘“Yürüyordu o bizzat !”’

‘“Mûsâ gibi !”’ ‘“Onun da yüzü her an örtülü : !”’

‘“Açamıyordu kimse !”’ ‘“Ölmeden !”’ ‘“Işık tülü !”’

‘“İMÂM”’ en önde demek ! ‘“MÜBÎN”’ ise : aşikâr !

‘“MÜBÎN İMÂM”’ ‘“Bu şeffaf imâmdır !”’ ‘“Etme inkâr !”’

Bu halîfesiyle ! RAB kanıtlayıp kendini !

Açıkladı ümmete ! Ne idi ‘“HANİF DİNİ”’

‘İçindeki Âdem’i, ölmeden gördü ilk kez !

Anladı Âdem imiş ! ‘“Kaşlar arası merkez !”’

‘“İki taş ve iki kaş !”’ ‘“Arasındadır mirâç !”’

Titret iki noktayı ! Üçüncü gözünü aç !

‘İpofiz’ ve ‘epifiz !’ İki noktanın adı !

Kimse ‘üçüncü göz’e ! Dışardan bakamadı !

Beyninde görürsün bak ! Dıştaki şeyi bile !

Evren içimizdedir ! Tüm yıldızları ile !

Eski Rusya da vardı ! Bu sırdan kopya âdet !

İster bunu boş inanç ! İstersen gerçek addet !

Olunca dokuz Ocak gece yarısı sene !

Kız, RABB’e derdi ;‘Bana eşimi göstersene !’

İki ayna koyardı ! Karşılıklı ve eşit !

Arasında iki mum yanardı ! Ayni çeşit !

İki mum arasına ! Kız sürekli bakardı !

Heyecândan ! Ter basıp vücûdunu yakardı !

Aynalar arasında ! Bir hayâl görünürdü !

Hayâl yaklaşıp bir bey hâline bürünürdü !

Ama bu bey öpmeden kızı ! Mumlar sönmeli !

Yoksa ! Kızın elini sıkar ! Bir cinin eli !

Bırakıp burda kızı ! İlerdeki beyine !

Dönelim biz ! ‘“Sekîne sandığı”’mıza yine !

‘“Dört halkası, dört kolu !”’ ‘“Vardı kutsal sandığın !”’

Toprak, su, hava, ateş adlı beden sandığın !

‘“Dört kolla taşınırdı”’ ‘“Çölde bu minik Kâbe !”’

‘“Dört kol çıkarılırdı !”’ ‘“Dinlenirken sahâbe !”’

Yâni terk edilince ölümle ! Fizik beden !

‘Sandığını yeniden taşı !’ Derdi halk eden !

‘“Vaad edilen yurda !”’ ‘“Varıldığında ancak !”’

RAB dedi : ‘“Taşıyıcı dört kol çıkarılacak !”’

O yurdun adı ; ‘“Selâm”’ ve‘“Süleyman mâbedî !”’

‘“Çekiçsiz inşâ olmuş !”’ ‘“Yâni şeffaf ebedî !”’

Bu yüzden ‘Sekîne’nin tabutu !’ Öbür adı !

Işık bedene sâhib ! Gerçek Âdem evlâdı !

Kâbe sâbit bir sandık ! Zîrâ dört kollu değil !

Tabut gibi mezara gitmez ! Bu farka eğil !

Sensin, ahdin sandığı ! Onun örtüsü tövbe !

Tövbe et ! RABB’in ‘Nokta’ ile üstündeki ‘B !’

Yoksa ! Olursun çağlar boyu sandık hamalı !

Hâs evlât ! Hâs anne ve babasını bulmalı !

Tövbe bak ! Tabut ile iki melek arası !

‘“Yüze secde etmeyen !”’ ‘“İçindir yüz karası !”’

Kâbe’nin bulunduğu beldenin adı ‘“Emin !”’

Taşa ‘MUHAMMED ÂLÎ’ yazdı ! RABB-ÜL-ÂLEMİN !

Âdem ‘“RABB’imsin”’ diye HAKK’a verirken ahit !

‘Bu iki taş !’ Âdem’in sözüne oldu şâhit !

Bu nedenle sandığın adı ‘“AHİT SANDIĞI !”’

Herkesin her nefeste‘“HÛ !”’ ‘“HÛ !”’ diye andığı !

‘“Yüce melekler gibi !”’ ‘“Başında taşı ARŞ'ı !”’

Yoksa ! Olursun İblîs gibi ! ‘“RAHMÂN’a karşı !”’

M. H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 19.06.1999

ANA SAYFA