“SUN’Î DESTANI”

* *

* * *

BEKTAŞ’ın radyasyonu bitti dersin !

Mevlâna’yla gizli alay edersin !

Sen nasıl ‘HAK dostu’, ne biçim ersin ?

Mahşerde çıkacak foyan olmalı !

Kızılbaş’a çatma ! Sen bir uyruksun !

Çünkü başın yoktur ! Sâde kuyruksun !

Büyüklük taslayan bir uyduruksun !

Temelsiz olan ev, kayan olmalı !

Kurulmuş bir robot kadar sun’isin !

Sünnet oldun diye sanma Sünnî’sin !

İbrahim’e özge ! Sırrı penisin ?!

Cennet kızı sarmak rüyân olmalı !

Gerçeği çarpıtıp meddâhlık yapma !

Ashâbı öğren de HAK yoldan sapma !

İblîs gibi kendi vehmine tapma !

Cennetten kovulan, üryan olmalı !

Öküz kutsal olmaz ! Tapsa Samiri !

Rûh inen seçkindir ! HAKK’ın emiri !

Ateş, kızıl yapar soğuk demiri !

Hamursan, pişerken mayan olmalı !

Radiyallahı da çıkardın nerden !

HAKK hoşnut olur mu hiç hâinlerden !

Gün battı, Hazretler (!) Çıktı inlerden !

Postları lânete şâyan olmalı !

‘“SEKÎNE”’, Bekir’e niçin inmedi ?

FÂTMA’nın gözyaşı niçin dinmedi ?

Ayşe’nin öfkesi niçin sinmedi ?

Bu sırlar bilene ayân olmalı !

‘RESÛL saçmalıyor’ diyen, Ömer’dir !

‘GADİR HUM sözünü’ yiyen, Ömer’dir !

Muhsin’e rahimde kıyan, Ömer’dir !

‘“O korkunç nâra”’yı duyan olmalı !

MUHAMMED’in sürgün ettiği Mervan,

Danışman atandı ! Atayan Osman !

‘“RAHMÂN’ın huzurundan kovduğu şeytan !”’

Dünyâda kimlerdir, beyân olmalı !

Muaviye adı ‘Av Av’ demektir !

Av av’sa, Türkçe de havhava denktir !

Rızkı, kustuğunu tekrâr yemektir !

En iğrenç besinle doyan olmalı !

‘“Kadir”’de ağlayıp duâ edersin,

HÜSEYNİ keserler, ‘“Kader”’dir dersin !

Halkı aç bırakıp hacca gidersin !

Bu azgınlık ! Yâni tuğyan olmalı !

Yezîde sövmezsen ! Söven bulunur !

Cenâze namazın nârda kılınır !

‘“Elsiz ! Hem ayaksız ! Kör haşrolunur !”’

Gözünü her seher oyan olmalı !

Bunlar ne sahâbe, ne de hazrettir !

Ahsenden esfele düşmüş sûrettir !

‘“Kitablarda yasak edilmiş ettir !”’

Suçları, secdeye isyân olmalı !

Tapma ÂDEM’edir ! Aklını erdir !

Kur’an’daki ‘“Mel’un Ağaç”’ kimlerdir ?

İslâm’ı öldüren bu hekimlerdir !

Diriyi kefene koyan olmalı !

Âdem Sâlih Rûhtur ! Devesi tendir !

Özü RAHMÂN olup ! Arşı itendir !

En günâhkâr insân ! HAK incitendir !

Hesabı, en rezil bir an olmalı !

‘“Secde âyetleri !”’ Yüzden silinir !

Belinden kırılıp, sırrı bilinir !

Sürüne sürüne ŞAHA gelinir !

Alçak nikâhını kıyan olmalı !

Tersyüz edilirken müthiş ağlanır !

‘“Alnında saç biter !”’; ‘“Burnu dağlanır !”’

‘“Boynu yetmiş arşın iple bağlanır !”’

Ağır basan kefe, ‘“Sol yan”’ olmalı !

Kabirden karanlık rahme salınır !

Sırrını açamaz ! Dili alınır !

Nice kalıplarda tutsak kalınır !

Akrabası ! Yılan, çıyan olmalı !

Kıldan ince hem de kılıçtan keskin

Köprü, Zülfikârdır ! Ol orda mekîn !

HAKK’ın düşmanına duymaz isen kin,

HAKEREN rütbesi rüyân olmalı !

‘“KAF, HA, YA, AYIN, SAD !”’ Kimin ismidir ?

Aynada gördüğün ! Kimin resmidir ?

Mekke’de döndüğün ! Kimin cismidir ?

Perdesiz tapma ziyân olmalı !

ÂLÎ, kendi ‘“Rıza !”’ Ek rıza zâit !

Yüzü HAK ikrâmı ! RAHMÂN’a âit !

‘“RABB’ine verdiğin sözüne şâhit !”’

O, ‘en yüce isme’ uyan olmalı !

Toprağın överek her an der ‘Ya RAB’

Övdüğü, hem MAHMUD ! Hem EBÛ-T-TURAB !

Anmayı kavra, olmadan harab !

Öteki tespihler riyân olmalı !

Besmele çekersin, B’yi bilmeden !

Nokta ol da kurtul ! Her tür bölmeden !

Eren ona derler, daha ölmeden,

İçini dışını yuyan olmalı !

HAZRET, sende hazır nâzır Velîdir !

Elinden tuttu mu ! HAKK’ın elidir !

‘“RABB’in miyim ?”’Derse, cevap, ‘“Beli”’dir !

Ölünü dirilten ceryan olmalı !

‘“Meryem’e üflenen MESÎH !”’ Aşıdır !

O rûh yoksa ! Vücûd mezar taşıdır !

HIZIR’ın kestiği, benlik başıdır !

Diri diri deri soyan olmalı !

Neye mâliksin ki ! Pay edeceksin !

Zaman yok ki ! Neyi tay edeceksin !

Yer denen şey yok ki ! Sa’y edeceksin !

Buraksız yolculuk yayan olmalı !

Başka vücûd yok ki ! Yakınlaşasın !

Sen bak da ! Kendini sende aşasın !

Tohumunu dik ki ! Kökün yaşasın !

Gözbebeği, nûrla doyan olmalı !

‘“Hû”’, köklü ağaçtır ! Sîna’da biter !

‘EHLİBEYT’in ‘aşkı’ sineye yeter !

Derini kızartır ! Alevden beter !

Alevîysen ! Kızıl boyan olmalı !

ALLAH Hakerenle her an çevrili,

İlki Arş’ı tutar ! Evrenin mili !

Uluğ’u ! Mustafa Kızılkeçili,

Kendi özü bilip ! Sayan olmalı !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA- 20.08.1992

ANA SAYFA