“YÜCE DÎVÂN”

Gençlikten arda kalan bir tortudur yaşlılık !

Başka bir kıyâfete hazırlanmıştır kılık !

Canı Azrâil alır ! Rûhu ise Cebrâil !

Biri haşince çeker ! Öteki ılık ılık !

* * *

İkisiyle çıkılır, üçüncü gün, RAHMÂN’a !

AHMED şefâat diler ! Çünkü RAHÎM’dir ana !

HAKERENLER mertebe mertebe ‘“Durur saf saf !”’

Ayrılır ‘torak âdem’ ile ‘“Âdem-i mânâ !”

‘Toprak âdem’,“TOPRAĞIN BABASINI”nı görüp der :

‘“Keşke toprak olaydım”’ secde edip ey Peder !

Nebîye ‘“Âsî”’ ‘“Kâfir”’, Velîye âsî ‘“Anud !”’

MUHAMMED ve ÂLÎ’nin hışmıyla ‘“Nâr”’a gider !

* * *

‘“Âdem-i mânâ”’ olan, yani kalbin gözünü

Açıp da, sağken bulan RAHMÂN RAHÎM özünü,

Sıradan sâf insânlar gibi cennette kalmaz !

‘“Arz’a mirasçı”’ olur ! HIZIR’dır onun ünü !

* * *

HAKK’ın kararı haktır ! O temyiz edilemez !

HAK’tan izinsiz AHMED bil, şefâat dilemez !

‘Medet ya RESÛLULLAH’ deyip yalvarmaktansa,

Ölmeden önce ölüp bencillik başını ez !

* * *

Çünkü sen uyuyunca, binip Rûhun atına,

‘“Her gece çıkarsın bil, O RAHMÂN’ın katına !”’

O gün yaptığın her şey diri karşılar seni !

‘“Sabâh dönersin tekrâr !”’ O aymaz hilkatına !

* * *

Çıkmadan huzuruna en son, yüce HÂKİMİN ,

Sorgula hep kendini ! ‘Vicdân’ denen ses kimin ?

Af dile O Hazretten ! Onun ile bütünleş !

‘Kur’an reçetesi’ bu, ‘ALLAH’ denen hekimin !

* * *

‘“Kâfir değilsen ! Sakın kesme umut rahmetten !”’

Görmeye çalış HAKK’ı ! Çıkmadan önce etten !

Ne şana ! Ne şöhrete ! Ne servet ! Ne şehvete !

Kaymasın göz ! Tut onu göz hapsinde, ‘“Hikmet”’ten !

* * *

Ey Uluğ ! Senin için Dünyâ en yüce Dîvân !

RAHMÂN huzurundasın ! Özünü her nefes an !

Rûhun Fuad’dan çıkıp şemste kara delikten,

Aksın da ışın ışın, HAK desin ‘“Rûhu revân !”’

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA - 27.08. 1996

*

NOT :

FUAD = ‘Kâlb’deki siyah nokta

ŞEMS = Güneş

NÂR = Ateş

ANA SAYFA