New Page 1

“K Â B E”

Baba ! Anne ! Ve Evlât ! Oluşturur âile !

Bunları rakamla yaz ! Bir ! İki ! Üç ! Dört ! İle !

İki : aynada ki bir ! Bir artı iki : evlât !

Kamet : Bir ! Rükû : iki ! Secde : üç ! Ve dört : salât !

Âile kapsar baba ve anne ve evlâdı !

Tevrât’ta ‘“Elohim !”’ Ve Kur’anda ‘“Biz”’dir adı !

Zîrâ dört de vardır bak ! Hem Bir ! Hem İki ! Hem üç !

Topla ! Hepsi ‘on’ eder ! Yani her sayı bu güç !

Sıfır ve on arası çünkü bütün rakamlar !

Hepsini topla ! ‘Kırk beş !’ Âdem’dir tüm makamlar !

Nokta ! Çizgi ! Yüzey ! Küp ! Yâni Bir, İki, Üç, Dört !

Rûh ! Madde ! Sekîne ! Arz ! Kâbe’dir Arz sırrı !Ört !

Şekli kibrit kutusu ! Her bir kenarını aç !

Olur iki kolunu açmış insân ! Yani haç !

Hayvân simgesi, açık iki kol ! Şekli yatay !

Yirmi sekiz raşidyen siniri yönetir Ay !

Onu Rûh dıştan güder ! Bu yüzden iç güdü var !

‘Rüyâda’ gibi yaşar ! Yarım bilinçli davar !

Haçın yukarı kolu, insân ! Koru onuru !

Otuz üç omur, dikey alır güneşten nûru !

Ayağa kalkmış artık ! Uykusundan uyanıp !

Özgürlüğüne sâhip ! Sırf kendine dayanıp !

‘Ben bilinci !’ Sâdece insâna âit ! Niçin ?

Rûhu onu içinden yönlendirdiği için !

Bir tek insânda vardır ! Uyanmış olma hâli !

Bu yüzden lâyık ona denilse ‘ZÂT-I ÂLÎ !’

Haçın aşağı kolu ! Baş aşağı bir insân !

Ağzı toprak altında ! Rahmi yukarda her an !

Nûru ters aldığından ! Var ‘uykudaki bilinç !’

Rahmi üstte döllenir ! Ne haz duyar ! Ne sevinç !

Güzel solur ! Hoş kokar bak ! Hem bitki ! Hem ağaç !

Seksin, pislik olduğu kanıtlı ! Gözünü aç !

Haç toprağa dikili ! Toprak hepsine taban !

‘Derin trans bilinci !’ Vardır mâdende her an !

‘Rûhtur !’ Haç ortasında ortak olan o nokta !

ÂLÎ’dir O ! Bilinci, çünkü hem var ! Hem yok’ta !

O’dur AHMED bedenli ! Kâbe’nin “Kara taşı !”

El sürüp ondan el al ! O, RABB’e âit aşı !

O zaman anımsarsın Kâbe neyin timsâli !

Anlarsın niçin doğdu orda HAZRET-İ ÂLÎ !

Hac, kara taşla başlar ! Ve kara taşla biter !

Âdem bir nokta gibi, ‘“Hem ilk ! Hem son olan”’ er !

‘“Şehirlerin annesi Mekke !”’ Toprak anteni !

Mekke’de doğdu RESÛL ! Kâbe toprağı, teni !

Kâbe ‘emin !’ Çünkü O, MUHAMMED’ÜL-EMİNDİR !

Rahime girer iken, verdiğimiz yemindir !

Kâbe dışında vardır ! Ancak bir alternatif !

Cehennem O ! Çalış da canını eyle lâtif !

Kâbe Âdem sembolü ! Onun yüzü “Kara taş !”

Kapısı yere yakın ! ‘“Secde et !”’ ‘Eşiği aş !’

Âdem gibi ! Cennetten düşüp kararmış yüzü !

Af olunca ağarmış ! Taşın içyüzde özü !

Elini sürüyorken ! Yüzüne bakar sana !

Sana der :‘Benim gibi sağ, tarafta olsana !’

İBRÂHİM’in dinine ‘“HANÎF DÎN”’der, ERRAHÎM !

Kâbe ‘“HANÎF DÎN !”’ Zirâ inşâ etti İBRAHİM !

Kâbe’de saklı ! Bütün ‘“HANÎF DÎN”’in esrârı !

Ona yönelmemizde ! Budur HAKK’ın ısrârı !

Kâbe ilmin yapısı ! ÂLÎ “İlmin kapısı !”

EHLİBEYTİN elinde ! Bu mâbedin tapusu !

Taşın tam karşısında ! Bulunuyor bak ‘“Zemzem !”’

FÂTMA’nın radyasyonu ile yıkanmak elzem !

Kâbe’nin çatısını ! Tutuyor bak ‘dört direk !’

Bunlar ‘“Arşı taşıyan dört melektir !”’ Mübârek !

Bu, dört yüce meleğin adıdır ! Olma gafil !

‘“Mikâil ! Cebrâil”’ ve ‘“Azrâil”’ ve ‘“İsrâfil !”’

‘“Melek Arza inince, hep insân olur mâdem !”’

Benzerleri, İBRÂHİM ! AHMED ! ÎSÂ ! Ve ÂDEM !

Kâbe ‘“Arş”’tır ! Harçları : Toprak ! Su ! Ateş ! Hava !

Kâbe ‘“Cennet !”’ Eder o, ‘“Dört tür akım”’ ihtiva !

Kâbe ‘sekiz köşeli!’ ‘“Sekiz Cennet”’e bedel !

Ona kalkan el için ! HAK der :‘“Kırılası el !”’

Tamam ‘yirmi dört açı !’ Var bak ! Sekiz köşede !

Sen gece ile gündüz, on ikişer saat de !

Her saate, iki kez bakar ! ON İKİ İMÂM !

On iki çift kaburga arasında kâlb tamam !

‘“Kaburga kemiğinden Âdem’in çıktı dişi !”’

Nefis, dişi kelime ! Çıkaran, erkek kişi !

İmâmların nefsinden çıktı bütün insânlar !

Havvâ, Âdem’den çıktı ! Anlayan, böyle anlar !

Arz da AHMED nefsinden çıktı ! İmâmlar ise,

RESÛL’ün zevceleri hepsi ! Gerçek hâdise !

İmâmın nefsi RESÛL ! Şu âyeti oku ! Kalk :

‘“Kendi nefislerinden zevceleri oldu halk !”’

İçte bizim zevcimiz ! Zevcesi MUHAMMED’in !

‘“FÂTIR”’ sırrı üstüne, kuruludur ‘“FITRAT DÎN !”’

Zîrâ ‘“YÜCE MECLİS”’in nefsi, FATIMA’dır, bil !

İmâm ilk ondan çıkar ! FÂTMA, zevç’e mukabil !

Demek, FATMA yukarda zevç ! Aşağıda zevce !

Erkek olan dişi O ! ‘“FÂTIR”’ O ! Kutla evce !

Dört yüce melek vahyi ‘“LEVH-İ MAHFÛZ”’dan alır !

‘“LEVH-İ MAHFÛZ”’ FÂTMA’dır ! Gören hayrette kalır !

Bunun, bizzat MUHAMMED oluyordu şâhidi !

FÂTMA girince, Cibril ayağa kalkar idi !

FÂTIMA’yı ÂLÎ’ye bizzat Cebrâil verdi !

RESÛL, FÂTMA’yı “Benim aynim” diye severdi !

Bu sevgi, ona karşı haset çekti ebedî !

Bekir mîrâs vermedi ! Ve Ayşe gömdürmedi !

EHLİBEYTE ihânet edenler, görür yarın !

O hâinleri, sizler bu şekilde uyarın !

M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

İZMİR – 24.01.1999

ANA SAYFA